Week 22 – de week in beeld

Een week van bijkomen van de meimarkt, van het opgelopen slaaptekort en heel veel rennen en vliegen. De week waarin het weekend al op woensdagmiddag zijn intrede deed (Jeeeej!). Met een heerlijk LANG ‘ruimtevaart weekend’ vol vrije tijd met C, O & M én me-time tijdens het verjaardagsweekendje van een vriendin inclusief een flinke dosis (zelf-)reflectie (waarvoor dank dames!).

Oh en brood, véél brood: roggebrood voor thuis (yum!), siamese tweeling half-volkoren broden die ik voor het eerst in broodmandjes liet rijzen voor op de camping én aansluitend een drogere variant volkorenbrood die perfect uit de mandjes kwam om zo aan lieve mensen uit te delen.

On a little trip down memory lane bezochten we onze oude buurt in Amsterdam, waar C (5) zelfs de speeltuin waar we vroeger wel 100.000 keer zijn geweest niet meer herkende. Tot ze op de fietsjes klom en prompt het spelletje begon te spelen wat ze er vroeger ook altijd op speelde en mij een betekenisvolle blik gaf (hej, dit ken ik ergens van?!). We lieten ouderwets en uitermate luxe onze lunch bezorgen aan de rand van de zandbak bij Terrasmus (dit is toch wel echt hééeel relaxt Gouda; tijd voor een speeltuin met lunchtentje/koffiebarretje en mini terras?!). En scoorden de laatste missende items voor de kasten van de kinderen tijdens een bliksembezoek aan Lino & Moos; goed gevulde gezellige winkel bomvol leuke preloved (tweedehands dus ;-)) kinderkleding, -schoenen (C is verliefd op haar ‘nieuwe’ vans), -boeken en speelgoed. #duurzaamconsumeren

Als ik dan zo door mijn foto’s scroll voor ik ze hier upload en mijn zonverbrande oorschelpen voel nagloeien, m’n kop koude koffie achteroversla en mijn (strand-)gangen van de week die nu geweest is nog eens naloop voel ik ook weer die eeuwige tweestrijd tussen perfect en goed genoeg. Voel ik het schuren van de terugkerende (en broodnodige) confrontatie met de bubbel waarin ik leef. Besef ik me dat ik de opvoeding, het huishouden en actieve betrokkenheid op school tevens als mijn werk beschouw en dat het normaal is dat je dat heel serieus neemt/ zo goed mogelijk probeert uit te voeren. (Giving myself some slack ;-)). Maar dat als ik een baan voor een baas van 3-4 dagen zou hebben ik hier écht niet de tijd of de focus voor zou kunnen opbrengen. Dat ik de ‘Waldorfmom’ begonnen ben om het leven voor andere ouders/opvoeders gemakkelijker te maken door informatie, praktische zaken en inspiratie openlijk te delen i.p.v. dit delen te beperken tot de gesloten Facebook groepen waar ik lid van was. Maar dat het NO WAY de bedoeling is om een lat te leggen of voorwaarden te stellen aan hoe anderen het leven leven. Dat mijn (doorgaans) impliciete manier van communiceren het voor lezers (inclusief mijn beste vrienden en familie 😳) nog wel eens lastig maakt om te begrijpen waar voorkeuren/ ideeën nou precies vandaan komen. Wat de oorsprong is van de keuzes die ik maak, de verhalen die ik (soms tamelijk ongenuanceerd) schrijf, de beelden waarmee ik dat illustreer. Er zijn geen regeltjes te volgen, alleen je hart en je gezond verstand. Pluk waar je blij van wordt en weet dat het met liefdevolle aandacht uit een warm hart -zonder oordeel*- is ontstaan. (*hoewel ik zojuist echt wel jeuk kreeg toen ik de sleutelhangers en de ballon zag die we in het welkomstpakketje van het nieuwe gastouderbureau ontvingen🙈)

Ik gaap; oei, zegt dit iets over bovenbeschreven moment van zelfreflectie of meer over hoe verkeerd ik mijn terugkomst na mijn mom time-out weekendje had ingeschat?! O riep vannacht gewoon als van ouds alle 4 de keren om zijn mama, inclusief vanmorgen toen hij om 06.00 uur (waarom?!) een schone luier nodig had…. #momlife

Advertisement