Hier een verzoeknummertje tussendoor: C’s traktatie voor haar 4e verjaardag (en dus tevens haar afscheidstraktatie) in de peuterklas van onze vrijeschool. Je bent bijna 4 en je wilt wat. Dino’s en écht snoep wilde mevrouw trakteren. Plastic én suiker, hier móet ik toch iets sofisch verantwoords van kunnen maken?! Juist ja, gewolvilte dino eitjes met miniscuul plastic (jaja, for this time I see it through the fingers) baby dinootjes en zelfgemaakt fruitleer van aardbei, banaan en sinaasappel.
Best een beetje werk en dat afgelopen januari allemaal in een keuken zonder keukenblad (“de tegelzetter heeft helaas over een maand pas tijd mevrouw”), met non-stop werkmannen over de vloer die met een (uren achterelkaar) blazende oven in hun nek aan de eettafel zaten te lunchen (“wat tocht het hier toch?!”) en me maar vreemd aankeken toen C hen vertelde dat mama haar dino-eieren aan het vilten was… Ik moet nog gniffelen als ik eraan terugdenk, uiteindelijk hadden onze vaste timmermannen R&R wel door dat ze er nooit vanuit hoefden te gaan dat ik met iets ‘normaals’ zou komen, ook niet voor het huis ;-).
Maar wat was ze trots toen ze met haar mandje de klas rondging en alle kindjes een baby dino mocht uitdelen die nog maar net uit zijn eitje kwam. Én ECHT SNOEP!
Gelukkig hadden we er een paar teveel gemaakt, welke nog altijd een speciaal plekje in haar dino-museum innemen. En die postte ik dus eerder vandaag op mijn instagram. Kon ik meteen aan de bak om er een ‘kleine’ how-to over te schrijven 😉 Let wel, onderstaande foto’s stammen uit een pre-waldorfmom.com tijdperk en dat is te zien! (yikes) Maar hopelijk geven ze je een beeld dat mijn woorden een beetje kan ondersteunen. Als ik over mijn videovrees (HELP!) heen kan komen deel ik binnenkort nog wel een mini video tutorial op mijn instagram.
Wat heb je nodig?
- viltwol (wit en kleurtjes)
- houten eitjes (als mal)
- een kom met heet water
- beetje afwasmiddel
- een scherp (stof)schaartje
- baby dino’s (let qua maat even op dat ze compatible zijn met de houten eitjes waar je omheen vilt)
En dan?
Neem een houten eitje en pak dat gelijkmatig in met wat laagjes uiteen geplukte viltwol. Ik nam wit als basis en voegde er tot slot wat gekleurde plukjes aan toe. Hoe dik dit moet is een kwestie van even uitproberen, zodra je gaat vilten krimpt de wol verschrikkelijk, en wordt het een compact geheel rondom het eitje. Het vilten deed ik -na het bekijken van een onbegrijpelijke youtube tutorial- maar een beetje op het gevoel:
Één vingertopje even in het afwasmiddel dopen en uitsmeren in mijn handpalm (heel weinig is echt al genoeg). Dan het geheel even goed nat maken in je kom met warm water (ik dompelde niet meteen, maar goot met mijn ene hand wat heet water over het ei in mijn andere hand). En dan rollen tussen je beide handen. Het blijft echt een tijd los, do not fear, het komt goed, maar het heeft wat tijd nodig. Één van de manieren om de krimp te bewerkstelligen is door de temperatuur heel snel te wisselen, dus even onder de koude kraan en dan weer in het hete dompelbadje is een goed idee. En dan zachtjes blijven rollen tot de wol steeds strakker om het ei zit en je steeds meer druk kunt geven tijdens het rollen tussen je handen. Voeg evt. later nog een microdrupje afwasmiddel toe als je het gevoel hebt dat je inmiddels alles eraf hebt gespoeld. Zit de wol er als een strakke cocon omheen, dan goed laten drogen (ik rolde ze eerst even over een handdoek om het droogproces een beetje te helpen). En als ze helemaal droog zijn pak je het schaartje en knip je in het wolvilten laagje met zigzag bewegingen (zo lijkt het ei open gebroken) en squeeze je het houten ei er voorzichtig uit. Dinootje erin en klaarrrrrr!
In principe heb je aan 1 houten ei genoeg, maar dan heb je telkens de hele droogtijd (het duurt echt wel een paar uur voor ze goed droog zijn) die je af moet wachten tot je de volgende kunt maken. Ik had ‘maar’ 5 houten eitjes als ik het me goed herinner en dat betekende dat ik voor 16 traktaties dus 4x deze hele routine moest doorlopen (plus een keer extra toen ik nog in de try-out fase zat en dan later nog een paar extra voor haar vriendjes van buiten haar klas…) Naja je snapt ‘t; hoe meer houten eieren, hoe meer je je maakproces kunt stroomlijnen (-nerd-).
Is jouw ei al in zicht? Die wil ik natuurlijk ook zien! Leuk als je je eitjes (vóór het uitdelen) op instagram of facebook deelt met de hashtag #waldorfmomdinoei?
waldorfmom.com 