In mijn planning stond deze Michaël blogpost -jaarfeesten voor dummies- (vinden jullie dat eigenlijk oneerbiedig, “dummies”?) op de agenda om afgelopen maandag gepubliceerd te worden, 7 dagen geleden dus. Je zou dan nog een krappe 2 weken hebben tot Michaëlsdag en zo in de gelegenheid zijn om ook echt bewust iets van de ‘Michaëlstijd’ mee te krijgen. En hoewel die ook na de 29ste nog wel voortduurt, hoop ik dat je even in je eerste versnelling kan, want er is nu ik er eindelijk aan toekom nog maar een korte week tot de dag waarop we het Michaëlsfeest of oogstfeest vieren. En dat voelt niet helemaal eerlijk, want ik heb zelf mijn eerste flinke draak deze afgelopen week al te lijf mogen gaan.
Draak, en dan bedoel ik niet één van die 2 kleine blonde schatten die soms wat drakerig uit de hoek kunnen komen als hun bedtijd weer eens niet strookt met de mijne. Nee, draak als in: Ik loop hier al een tijd tegenaan en misschien is het dan nu eindelijk het moment om niet langer om de hete brij heen te draaien, of er flierefluiterig van weg te fladderen, maar voor de verandering eens een stevige beet uit die kookpot vol drakendrap te nemen. Bite the bullet. Face it. Weglopen is voor mietjes.
En does it get better….. écht. Veranderen van binnenuit kan zo’n kwelling zijn, maar als er eenmaal beweging in zit; wat een opluchting! Maar daarmee is deze post natuurlijk nog niet ineens geschreven, ook weer zoiets van mij; Heel veel plannen, heel weinig tijd. En het moet wél heel compleet, weloverwogen en precies als in mijn hoofd. Dussssss… hier dan -zonder er nachtrust op in te leveren- een week later dan gepland (wegens draken op de weg) Michaëlsfeest of het oogstfeest samengevat volgens tante Juul (uit ‘Schipper mag ik overvaren?’ van Juul van der Stok):
29 september is het Michaëlsdag. Michaël, de aartsengel van de herfst die ons helpt de weg vrij te maken voor de ‘inkeer’. Na een zomer vol buiten (en van huis) zijn, van zwoele nachten en zonnestralen om in te dansen, komt de herfst samen met het nieuwe schooljaar om ons weer naar binnen te jagen en ons letterlijk weer aan het werk zetten. Zo heb ik (geheel onbewust overigens) bij terugkomst van vakantie meteen de bezem door de speelgoedkast van de kinderen gehaald. Hun boeken uitgezocht, een mini thuisbieb aangelegd waaruit we wekelijks een nieuw klein aantal boeken kiezen voor in de flissat (ikea) en op hun kamers. We hebben éindelijk gordijnen besteld én de houtkachel is geïnstalleerd, dus we zitten er inmiddels lekker opgeruimd en warmpjes bij. Enige plaats in huis waar nog verhuisdozen stonden: de werkkamer. En zelfs daarrrr; de plek -waar je moet kunnen focussen op de klussen die je dán te doen staan- heeft niet langer een fysieke reminder van werk dat eigenlijk al maanden lang op ons stond te wachten…. De dozen zijn weg, de stellingkasten staan; het begin is er.
Als je dan zo fysiek aan het ruimen bent komt er vanzelf ruimte in je hoofd om daar ook eens een schoonmaakronde te beginnen… Ecover Drakenmiddel uit de kast en handen uit de mouwen…
“Als ik aan het werk wil gaan, Sint Michaël zie ik daar staan, die mij tonen wil en wijzen, Waar ik moet beginnen, met hamer en met ijzer…..
Bij de smid waar het vuurtje gloeit en het ijzer sproeit, daar klinkt een lied…..(x2)”
Michaëlfeest vanuit het Christendom:
Michaël, de aarstengel die door God werd ontboden om Satan te bestrijden. De bestrijder van een zevenkoppige draak die Diabolos of Satanas genoemd wordt en die de hele wereld misleidt. Samen met zijn engelen versloeg Michaël die draak; hij werd neergeworpen op de aarde.
Joris en de draak, toch?
Ik hoor je denken; En Joris dan? Het is toch Joris en de draak? Ik las er het volgende over: Wanneer een goddelijk wezen op aarde werkzaam wil zijn, kan het zich bedienen van een mens, in dit geval de Romeinse ridder Joris. Men spreekt dan ook wel over “Joris-Michaël”.
Dan ook maar even de legende van Sint Joris, in 1 zin:
Onze Joris en de draak jaartafel improvisatie van alweer 2 jaar geleden. Bij gebrek aan een paard reed onze Joris op een hond. De draak maakten we met wat Weible klei van de rammelkrokodil van -toen nog baby- O. En omdat C (toen ruim 2,5 jr) zich druk maakte om de veiligheid, was ook de lokale brandweer aanwezig.
Lang geleden woonde er een draak in het meer vlakbij de stad Silena, hij doodde mensen met zijn giftige adem en om hem daarvan te weerhouden gaven de stadsbewoners hem elke dag 2 schapen. ok, iets meer zinnen ;-): Toen de schapen schaars werden, besloten ze telkens 1 schaap en 1 zoon of dochter te offeren, tot alleen de dochter van de koning nog over was. De koning vroeg om uitstel, maar dagelijks werden er mensen gedood omdat de koning geen afscheid kon nemen van zijn dochter. Onder druk van het volk werd toen ook de prinses geofferd, maar toen ze naar het meer liep was daar Joris. Hij voerde een dapper gevecht en slingerde zijn speer met zo’n geweld naar de draak dat deze gewond ter aarde stortte. De prinses gooide vervolgens (op verzoek van Joris) haar gordel om zijn nek en prompt liep de draak als een schoothondje met haar mee. De mensen vluchtten voor de draak maar Joris riep ze terug: “Overwin uw angst, God de heer heeft mij gezonden om u van de draak te verlossen, bekeer u tot het Christendom.” En dat deden ze natuurlijk allemaal, de koning voorop. Joris gaf al zijn ontvangen geschenken aan de armen en ging er weer vandoor. Wat een man, die Joris.
Alle personen uit deze legende hebben we in ons, de koning die zich niet aan zijn eigen regels wil houden, de zuivere prinses die lijdzaam haar dood tegemoet wandelt, de draak (natuurlijk!) en de ridder die de draak herkent en hem bevecht tot hij aan zijn voeten ligt. Als je zo naar jezelf te kijkt, is het vast mogelijk je draken te identificeren en je innerlijke prinses te hulp te schieten. Wat een angst, wat een moed, wat een werk en wat een beloning!
Het Oogstfeest dan:
Voor het kleine kind is de wereld goed, dus de draken houden we nog even op afstand. We vieren op school (in de kleuterklas) daarom Michaël vooral in de vorm van het oogstfeest. Appelmoes en pompoensoep maken in de klas. Het lokaal versieren met herfstslingers vol rozenbottels, eikeltjes, beukenootjes, kastanjes en al het andere moois dat we vinden tijdens onze schatzoekwandelingen. Vliegeren met kleine handvliegertjes gemaakt van dennenappels met crèpepapieren ‘vuur’staarten. Samen vers gebakken vlechtbrood eten met zelfgemaakte jam en sap.
De schoonheid van de herfst en de oogst. De onderste groentela van onze koelkast ligt al weken propvol appels uit de tuinen van de opa’s en oma’s (elke dag 1 mee naar school en elke dag zelf een appel, en dan nóg…..hoogste tijd voor een appeltaart!). De jaartafel ligt bedolven onder een berg natuurschatten en dat al na 1 enkele wandeling door het park. Mijn lijf kan niet wachten om weer een rondje om de plas te fietsen om nog wat hop te plukken voor aan de takken voor het raam. Om door de plassen te stampen, herfstbladeren te zoeken in alle kleuren van de najaarsregenboog en ritmisch met mijn vuist in mijn andere hand te hameren terwijl we het lied van de smid zingen. Vanmorgen sloeg voor het eerst de kachel aan. Al mijn wolletjes zitten in de was :-(. De zak met appelen voor juffies appelmoes ligt al klaar. One dragon down…. Laat die herfst heiligen dan nu hun witte paard maar bestijgen! 😉
waldorfmom.com 