Hemelvaart had de vaart erin en is met een noodgang aan ons voorbij gegaan. Geen dauw getrapt, geen liedje gezongen, we hadden immers meivakantie en dus geen juffies om ons eraan te herinneren. Nu ik in ‘tante Juul’ (‘Schipper mag ik overvaren’ van Juul van der Stok) opzoek wat Pinksteren ook alweer inhoud -behalve dat we ons rot moeten zoeken naar witte kleding voor kinderen én mijzelf- zie ik dat het na het hoofdstuk ‘hemelvaart’ komt…aj, nou ja, volgend jaar nieuwe kansen!
Maar Pinksteren dan nu, duiven, vlinders, bloesems in de wind, geestdrift, van licht vervuld, het begin der rijping van de vruchten, aanbreken van de zomer, de meiboom/pinksterboom, rondedansjes, linten, meikronen, pinksterbruidjes en wat dies meer zei…#hoezathetookalweer?
‘tante Juul’ samengevat:
Pinksteren vanuit het Christendom: Het moment waarop de heilige geest tot de discipelen kwam en hun hart vervulde met goddelijke geestdrift. Kracht om in alle talen het woord van God te spreken. Het neerdalen van de heilige geest wordt gesymboliseerd door de duif, de bode van de goden. ROEKOEEEE! (50 duiven voor de 50 dagen sinds pasen)
Pinksteren vanuit de heidense tradities: Pinksterbomen of meibomen werden (en worden nog altijd) aan de vooravond van de maand mei (30 april dus) opgericht door een boom van alle takken te ontdoen behalve de kruin. Deze wordt met bloemen, bellen en linten versierd en symboliseert de verbinding tussen hemel en aarde. Midden op het dorpsplein fungeert hij als een meetingpoint voor hangjongeren die dansend opzoek gaan naar marriage material. Of beter: netflix & chill.
Pinksterbruiden/-blommen en bruidegommen ofwel meikoningen en koninginnen en hun meibruiloft dragen de pinsksterkronen. Kronen van groene takken, versierd met papieren bloemen en linten vertegenwoordigen de levenskrachten van het plantenrijk en symboliseren de hemelse zegen voor de zomerse gewassen en de gelouterde mens. Say what?! De pinksterblom als beeld voor de aarde in bruidstooi, klaar voor het dragen van de vruchten.
De roep om vruchtbaarheid ligt er overall best dik bovenop. En als overtuigd atheïst met voorliefde voor cultuur en tradities, ga ik dit jaarfeest in met ruimte om tot nieuwe inzichten komen, een innerlijk te vuur ontsteken (de geest krijgen), iets te scheppen (papieren bloemen-/duiven-/vlinder- versiersels, geen échte bloemen zoals bij Sint Jan), iets te vormen, na ‘bezoek’ van overleden dierbaren. Als ik de 30 pagina’s tellende uiteenzetting van tante Juul ben doorgeworsteld blijft mij vooral bij hoe dit feest een mooie gelegenheid biedt mensen om je heen (op een andere manier) te leren kennen en hoe het een aanleiding kan zijn om het met de kinderen weer eens te hebben over de mensen die we missen omdat ze ‘een sterretje zijn geworden’.
Mijn scheppingsdrang is in elk geval al lekker aangewakkerd. Zo is een krans van fluitekruid -om onze hellepoort een wat hemelser aanblik te geven- best een optie, maar ik ga er echt geen 50 duiven voor zitten origamiën. 5 duifjes lijken me méér dan voldoende?! En dan natuurlijk onze lentefee vervangen door een pinksterblom…als ik tijd overhoud tenminste. De jaartafel kan ook wel weer eens een update gebruiken, maar een miniatuur meiboom? Lijkt me meer iets voor volgend jaar ;-). Tot ik tijdens mijn deco-dromen word opgeschrikt door de gedachte aan drie witte outfits… wie-oh-wie heeft er in godsnaam witte kleren in de kast van zijn kinderen hangen?! Oproepje op de klassenapp dan maar….
Aarde droeg het in haar schoot, zonlicht bracht het rijp en groot, zon en aarde voor dit schenken, dankbaar willen we aan u denken.
waldorfmom.com 